Depresja choroba XXI wieku

23 lutego obchodzimy Międzynarodowy Dzień Walki z Depresją. Według danych Światowej Organizacji Zdrowia, depresja jest czwartą najpoważniejszą chorobą na świecie i jedną z głównych przyczyn samobójstw. Niestety pandemia koronawirusa wpłynęła również na zdrowie psychiczne i może zwiększyć te statystyki. Celem obchodów Międzynarodowego Dnia Walki z Depresją jest upowszechnienie wiedzy na temat depresji i innych zaburzeń z nią związanych.

Na rozwój depresji wpływać mogą różne czynniki w tym psychologiczne jak przedłużający się stres, presja społeczna czy środowiskowa. Częściej choroba ta dotyka kobiet niż mężczyzn, a coraz częściej coraz młodszych osób. Czasami zdarzają się dni, gdy każdy z nas nie jest w formie – odczuwamy smutek, a nawet zmęczenie. Jeśli taki stan zdarza się sporadycznie, to nie ma powodu do niepokoju. W przeciwnym razie wymaga to konsultacji ze specjalistą. Do niedawna naukowcy zajmowali się głównie depresją u ludzi dorosłych. Okazało się, że problem ten coraz częściej dotyczy dzieci i młodzieży. Obecnie, zaburzenie o wczesnym początku ma wysoki wskaźnik rozpowszechnienia i jest jednym z poważniejszych problemów psychicznych u najmłodszych i młodzieży.

Leczenie depresji powinno mieć kompleksowy charakter, tj. obejmować leczenie farmakologiczne oraz psychoterapię. Wskazaniem do konsultacji u lekarza psychiatry są objawy utrzymujące się od 2-4 tygodni, wystąpienie myśli samobójczych oraz cykliczność występowania zaburzeń. Ważnym elementem psychoterapii jest udzielenie wsparcia emocjonalnego, wspólne rozwiązanie problemów pacjenta, nauka radzenia sobie z napotkanymi trudnościami oraz podtrzymywanie wypracowanych adaptacyjnych zachowań. W przypadku leczenia  depresji wskazana jest również psychoedukacja, czyli przekazanie pacjentowi i jego rodzinie informacji o możliwych przyczynach zaburzenia, jego objawach i sposobach leczenia. W psychoterapii, która może mieć postać indywidualnej, grupowej lub rodzinnej, to właśnie ta ostatnia jest szczególna. Środowisko rodzinne może przyczyniać się do wzmacniania objawów. Co więcej, kluczowe w terapii dziecka jest również zaangażowanie rodziców.

Rodzice pamiętajcie, aby utrzymywać dobry kontakt z dzieckiem, rozmawiajmy z nim, obserwujmy. Pytajmy jak się czuje, jakie ma problemy, czy możemy mu pomóc.

1.  Rozmawiaj z dzieckiem o problemach, o tym, co dzieje się w domu, w szkole i poza szkołą.
2. Staraj się aktywnie słuchać dziecka i szanować jego zdanie.
3. Unikaj stresu w rodzinie.
4. Staraj się efektywnie komunikować.
5. Jeśli coś cię niepokoi w zachowaniu dziecka, rozmawiaj z zaufanymi osobami, które je znają .
6. Zwróć szczególną uwagę na dobre samopoczucie twojego dziecka podczas zmian życiowych, takich jak rozpoczęcie nowej szkoły lub okres dojrzewania.
7. Chroń dobre samopoczucie twojego dziecka podczas zmian, przed przemocą.
8. Zachęcaj dziecko do odpowiedniej ilości snu. Prawidłowego i  regularnego odżywiania się, aktywności fizycznej i robienia rzeczy, które lubi.
9. Znajdź czas, aby spędzić go z dzieckiem.
10. Jeśli twoje dziecko ma myśli o wyrządzeniu sobie krzywdy lub już to zrobiło. Szukaj natychmiast pomocy u specjalisty.