Poza popularnymi turystycznie miejscami takimi jak Majdanek, Stare Miasto, Klasztor Dominikanów czy Zamek Lubelski Lublin skrywa ciekawe i inspirujące miejsca, których jest całkiem sporo, choć może schowane nieco głębiej miejsca, o których przeciętny turysta może nie wiedzieć,  a warto je poznać. Przedstawiamy Wam kilka z nich:

Lublin z góry – Lublin posiada wiele miejsc, z których rozciąga się piękny widok na miasto. Jednym z nich jest Wieża Trynitarska, ale też „wzgórze czwartek”, które jest wzniesieniem na terenie lubelskiego Śródmieścia, położone na Północ od Starego Miasta. Jej nazwa pochodzi od odbywających się w czwartki jarmarków. Lublin z jego wszystkimi kontrastami doskonale widać też z dachu Centrum Spotkań Kultur oraz dachu Rektoratu na kampusie uniwersyteckim UMCS.

Na wzgórzu Czwartek rozpoczęła się historia Lublina. W VI w. istniała tu osada, której nazwa wzięła się od czwartkowych jarmarków. Znajduje się tu najstarszy kościół Lublina, pw. św. Mikołaja – patrona kupców – z poł. XVI w. (kilka razy przebudowywany, fasada pochodzi z XIX w.). Przy kościele działała również szkoła i szpital dla ubogich.

Most Kultury im. Mariana Lutosławskiego – Most im. Mariana Lutosławskiego na Bystrzycy łączy cztery dzielnice Lublina (Śródmieście, Bronowice, Kośminek i Za Cukrownią) oraz jednoczy mieszkańców tych dzielnic. W letnie miesiące odbywają się tam liczne warsztaty, koncerty czy wieczory potańcówek.

Jeszywas Chachmej  – na ul. Lubartowskiej (nr 85) znajduje się  Lubelska Szkoła Mędrców z 1930 r., która obecnie jest hotelem. Była to największa uczelnia talmudyczna na świecie.

Obok – dawny Szpital Żydowski (nr 81 i 83) z 1886 r. W 1942 r. Niemcy wymordowali personel i pacjentów i urządzili szpital Wehrmachtu . Od 1949 r. funkcjonuje tu szpital.

Pałac Sapiehów ; ul Wyszyńskiego – (Dwór Bentkowskich) z XVIII w. Mieściły się tu m.in. Lubelskie Towarzystwo Dobroczynności i łaźnia miejska (pod nazwą Syrena). Jest trochę na uboczu, mimo że blisko starówki.

Kościół pw. św. Agnieszki z XVII w; ul. Kalinowszczyzna – Kościół został zniszczony w 1648 r. przez Kozaków, następnie w latach 1655-57 przez Szwedów, potem spłonął w 1831 r. wraz z klasztorem. Po kasacie w 1864 r. stacjonowało tu wojsko carskie. Od 1884 r. niedaleko klasztoru prowadzono ochronkę dla sierot i dzieci z biednych rodzin.

Przed kościołem – drewniana studnia z 1649 r., używana jeszcze w latach 50. XX w. Remontowana była w roku 2008. Jest ona jednym z trzech ocalałych elementów Słomianego Rynku, który najbardziej intensywnie funkcjonował od połowy XIX w. do wojny. Handlowano końmi i słomą, wykorzystywaną w budownictwie.

Dwór Chrzanowskich z 2 ćw. XVII w.; ul. Północna – Powstał prawdopodobnie na miejscu ariańskiego zboru Leszczyńskich, potem należał do Gorajskich, Bielskich (stąd nazwa Bielszczyzna), a w roku 1877 stał się własnością Leona Chrzanowskiego. Obecnie jest tam restauracja.

Kościół mariawitów pw. MB Nieustającej Pomocy; ul. Paganniniego – Mariawici przybyli do Lublina pod koniec XIX w. Kościół powstał w roku 1906, przedtem spotykano się w domach. Rosjanie zgadzali się na ich działalność, Austriacy – nie. Zamknięto kościoły, szkoły i ochronki. Po odzyskaniu niepodległości kościół rozbudowano w 1924 r., ale sytuacja mariawitów nadal nie była najlepsza. Dopiero po II wojnie światowej  poprawiła się, ale wtedy z kolei, w latach 80. XX w. wybuchł pożar, niszcząc wyposażenie kościoła i dokumentację. Szkoła i ochronka istniały przy kościele do 1947 r.